Ageizm dotyczy każdego bez względu na wiek. Kiedy natomiast kształtują się ageistowskie przekonania?

Według World Health Organization (WHO) dzieje się to około 4 roku życia; wtedy dzieci stają się świadome, zauważają stosunek swojej kultury do wieku. Od tego wieku w górę przyswajamy sobie ageistowskie wyobrażenia, często samego siebie narażając na ageistowskie myśli po naszym adresem.

Dlatego warto dbać o to, aby dzieci rozwijały się w otwartym środowisku przyjaznym dla każdego i pamiętać, że dzieci swoim zachowaniem naśladują ich najbliższych.
Jak jednak przedstawia się ageism skierowany w stronę młodych?

Nasza liderka pamięta, jak bardzo przejmowała się w klasach 1-3 tym, że jest najmłodszym dzieckiem w grupie, co często nie uchodziło uwadze kolegów. Takie wypominanie zdarzało się i w gimnazjum. Najlepiej na własnym przykładzie zobaczyć, że badania nie kłamią, mówiąc, że agiezm przyczynia się do spadku nastroju, motywacji i pewności siebie. W końcu zorientowała się, że to był ageism i jej samej do siebie i innych do niej. Pytaniem jest, dlaczego tak się działo? W końcu fakt, że urodziła się rok później niż inne dzieci, nijak nie wpływał na wartość ich kontaktów czy radzenie sobie w szkole. Czy było to odzwierciedlenia zachowań dorosłych wobec starszych? Jak myślicie?

Kiedy szukaliśmy materiałów do poparcia tego posta, uderzyła nas kolejna rzecz. Wyniki wyszukiwania w Google haseł “ageizm wobec młodych” i podobnych pokazywały to, jak młodzi PRZYCZYNIAJĄ SIĘ do ageizmu wobec starszych, a nie jak DOTYKA ich samych. Nie zaprzeczamy, każdy bez względu na wiek i często nieświadomie przyczynia się do ageizmu, ale dzieci nie pozostają nietknięte! Przypomnijmy sobie, ile razy usłyszeliśmy w swoim życiu hasła jak: “to sprawy dorosłych” “jesteś na to za młoda” “”nie masz doświadczenia, to się nie wypowiadaj” “dzieci i ryby głosu nie mają”. Zamiast zrzucać zachowania na “trudny wiek” podejmijmy dialog i naprawdę słuchajmy — zobaczycie, że może się to przyczynić do wielu dobrych rzeczy.

Skreślając osobę pod łatką “za stary” czy “za młody” nigdy nie uda nam się poznać jej prawdziwej natury, zamiarów, hojności czy talentu.

Oczekujcie kolejnych postów z serii ageizm wobec młodych! Macie takie doświadczenia? A może niezgadzanie się z tymi poglądami? Dajcie znać!